vakti zamanında "bir insanın kanının akması, bir ocağın sönmesi bizim şampiyonluğumuzdan daha değersizdir. ben bunu şampiyonluğa tercih etmem... önce insan olmamız gerekir." demişti.
-
(#2250822)
ancak göreve geldiği günden beri her yeni gün bir öncekinden daha fazla kazanmak için her yolu öyle bir mubah görüyor ki vallahi hayret ediyorum. son yaptığı tezat açıklamalarla ne yazık ki üstte verdiğim entrye edit atmama neden oldu. böyle olmamalıydı..
.
bir adam düşünün. cebinde sayısız çikolata, önünde 18 çocuk var. onlara diyor ki; kapışın! sona kalana benden çikolata.. çocuklar zannediyor ki bir tane çikolata var. ağızlarından köpükler çıka çıka, gözleri dönmüşcesine, ses telleri yırtılırcasına birbirlerini alt etmeye çalışıyorlar. süreç içinde olmayan şey kalmıyor. sonra biri kazanıyor. kazanan çocuk tam çikolatayı yiyecek, herkes bir anda yeni bir çikolata olduğunu fark edip bu sefer onu gündeme getiriyor..
vaziyet buyken bir çikolatanın bu kadar esiri olmaya ne hacet? o kupa sizden büyük değil abiler. siz ona kendinizden ve kendi değerlerinizden daha fazla değer veriyor, daha iyi itina ediyorsunuz.
.
(az evvel burada koca bir yazı yazdım ama sonlarına doğru içimden gelmediği için paylaşmaktan vazgeçtim. başka bir şeye değineceğim.)
bence galatasaray camiasının en büyük sıkıntısı bu. zaman zaman kendilerine derman olan şey aslında en büyük dertleri, farkında değiller; mevzu kupa olunca gözleri başka hiçbir şey görmüyor.. bu övünülecek bir şey değil, buram buram yobazlıktır.
ve bana kalırsa zamanında fetö de gs'ye bu şekilde sızdı. bazı insanlara/kurumlara istediklerini verdiğin müddetçe onları istediğin gibi sömürebilirsin. (ki bunu en iyi uygulayanlardan biri de rte'dir. zaten o da yolu-yordamı bizzat fetö'den araklamıştır.)
ister inanın, ister inanmayın; şahsen memnun değilim koca galatasaray'ın dün, bugün ve yarın fetö ile anılmasından. gs taraftarı da memnun değil.
(bir de anladığım kadarıyla benim bu tarz bazı konuşmalarım bazılarını şaşırtıyormuş. ne bileyim "koca galatasaray" demem bile büyük bir olaymış kimilerine göre. neyse. geçiyorum bu kısmı.)
soru:
fenerbahçe katıydı da galatasaray çok mu yumuşaktı? yoksa bir yumuşak tarafı mı vardı?
cevabını üstte verdiğimi düşünüyorum.
.
teori: galatasaray ve trabzonspor arzuladıkları şeyi "ellere" fazla açık ediyorlar. bu da kimilerine davetiye çıkartıyor. hani bazı kıssadan hisseler vardır, şeytan gelir bir adama hayalini vaat eder. karşılığında cuzi miktarda bir şey alacağını söylese de adamı eninde sonunda aldatır, bir de bakmışsın adamdan geriye hiçbir şey kalmamış..
diyeceğim o ki; ben bugün x adında bir kişi ya da yapı olsam ve sömürmek için bir kurumu elime geçirmek istesem, arzularını alenen açık edenleri kendime kurban seçerdim.
ezel bayraktar cengiz atay'a bu şekilde yaklaşmış, onun kazanma arzusunu kaşımış, başta kazanmasına izin vererek daha sonra elinden her şeyini almıştır. cengiz atay ameliyat masası misali kumar masasında kalmıştır, hırsı yüzünden..
ne bile isteye, ne de yanlışlıkla. şeytana ruhu satmamak ya da peşkeş çekmemek gerek. fenerbahçeli olmayı en sevdiğim olay bu olabilir. gerek aziz yıldırım döneminde, gerek şimdi; her zaman kendi irademizde kalmayı başardık. sarı öküzü hiçbir zaman vermedik. kendimiz ettik, kendimiz bulduk ama hep kendimizdik.
not: işbu entry bir taşlama değil, ayaküstü yapılmış teşhislerden oluşur. şayet yermek isteseydim sayın mustafa cengiz'in (evet, aşağılık kompleksi ile hareket edip adama yalı çocuğu falan demeden) son açıklamaları ince ince kaleme alabilirdim. keza geçtiğimiz günlerde gündeme gelen mesut bakkal'ın teşvik primi + atlara verilen ilaçları kullanmak suretiyle doping yapılması gibi gibi malzemeleri de değerlendirebilir, hatta sövebilirdim. ama es geçiyorum, gerek yok. derdim o başta bahsettiğim kavganın taraftar ayağını körüklemek değil çünkü.